Średnia roczna suma opadów w Mawsynram wynosi około 11 872 mm. To oznacza, że mieszkańcy tej niewielkiej miejscowości doświadczają opadów około 20 razy większych niż te, które można zaobserwować w Londynie, gdzie roczna suma wynosi około 585 mm. Mimo tych ekstremalnych warunków pogodowych, około 4 000 mieszkańców wioski przystosowało się do życia w otoczeniu niemal nieustającego deszczu.
Życie pod deszczową kopułą
Deszcz w Mawsynram różni się od opadów w większości miejsc na świecie. Kiedy zaczyna padać, potrafi to trwać tygodniami, a okresy szczytowe przypadają na monsun, trwający od czerwca do września. W tym czasie deszcze są tak intensywne, że wielu mieszkańców przez długie dni nie wychodzi z domów.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
W czerwcu 2022 roku wioska zanotowała rekordowe opady w wysokości 1 004 mm w ciągu jednego dnia — to prawie dwukrotność tego, co Londyn otrzymuje w ciągu całego roku!
W Mawsynram, pomimo obfitych opadów, temperatury pozostają umiarkowane. Średnie miesięczne temperatury wahają się od 10°C w styczniu do nieco ponad 20°C w sierpniu. Okresy "suchsze" również się zdarzają – od grudnia do lutego średnia miesięczna ilość opadów wynosi około 60 mm, co i tak nie jest małą liczbą. Sąsiednie miasto Cherrapunji, będące drugim "najdeszczowszym" miejscem na świecie, również doświadcza podobnych warunków pogodowych, z opadami rzędu 11 777 mm rocznie.
Co powoduje tak intensywne opady?
Za tak ekstremalną pogodę w Mawsynram odpowiada jej położenie geograficzne i ukształtowanie terenu. Wioska znajduje się na krawędzi wysokiego Płaskowyżu Shillong, który wznosi się na wysokość około 1 400 metrów nad poziomem morza. Ta znaczna wysokość tworzy unikalny klimat górski, a także działa jak naturalna bariera dla monsunowych wiatrów wiejących znad Zatoki Bengalskiej. Kiedy te wiatry napotykają wzgórza Khasi, są zmuszone unosić się, co prowadzi do kondensacji chłodnego powietrza i intensywnych opadów. Zjawisko to jest znane jako efekt orograficzny i odgrywa kluczową rolę w tak wysokich sumach opadów.
Życie w deszczu – wyzwania i adaptacje
Dla mieszkańców Mawsynram deszcz to nie tylko codzienność, ale także wyzwanie, na które trzeba się przygotować. Przed nadejściem monsunu, społeczność podejmuje staranne przygotowania. Mieszkańcy korzystają z naturalnych materiałów, takich jak bambus, trawa czy strzecha, aby wyciszyć swoje domy, co pomaga zminimalizować hałas powodowany przez nieustające opady.
Wiele domów w wiosce buduje się na palach lub podniesionych fundamentach, aby zabezpieczyć je przed powodziami. Na czas monsunów mieszkańcy często gromadzą zapasy żywności i drewna opałowego, wiedząc, że deszcz może przerwać dostawy zaopatrzenia.
Kluczowym elementem codziennego życia w Mawsynram są także specjalne osłony przeciwdeszczowe nazywane knupami. Te tradycyjne, parasolowate osłony są wykonane z bambusa, plastikowych płacht i liści bananowca, i chronią mieszkańców przed ulewą. Wykonanie knupu to proces wymagający czasu, trwający co najmniej godzinę, i jest często realizowany przez kobiety, które spędzają deszczowe dni na ich tworzeniu.C
Turystyka w najbardziej deszczowym miejscu świata
Mimo że Mawsynram słynie z niesprzyjającej pogody, wioska staje się coraz bardziej popularnym celem turystycznym. Odważni podróżnicy przybywają tu, aby podziwiać zapierające dech w piersiach, choć bardzo mokre, krajobrazy. Najbliższe lotnisko, Shillong Airport, znane także jako Umroi Airport, znajduje się około 86 kilometrów od wioski. Droga do Mawsynram, trwająca około trzech godzin, wiedzie przez malownicze wzgórza i doliny stanu Meghalaya.
Choć w wiosce dostępne są jedynie skromne formy zakwaterowania, turyści mogą zatrzymać się w sąsiednim Cherrapunji, oddalonym o zaledwie 5 km, gdzie dostępne są pensjonaty i domy gościnne. Region ten oferuje również wiele atrakcji, takich jak Krem Puri, największa na świecie jaskinia piaskowcowa, położona zaledwie 15 minut jazdy od Mawsynram, czy żywe mosty korzeniowe, wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Mawsynram, mimo ekstremalnych warunków, stanowi nie tylko wyjątkowe miejsce na mapie Indii, ale również dowód na to, jak człowiek potrafi przystosować się do życia nawet w najtrudniejszych warunkach.
