Owocniki czarki o intensywnym czerwonym kolorze można spotkać od grudnia do maja. Swój wzrost rozpoczyna jeszcze pod śniegiem.
Czarki nie wyrastają na ziemi, tylko na rozkładających się gałęziach drzew liściastych - najczęściej wierzby i olszy, które rosną na wilgotnych siedliskach w pobliżu leśnych strumieni, potoków, czy wąwozów.
Od 2014 roku czarka szkarłatna oraz austriacka zostały wykreślone z listy gatunków chronionych. Choć w większości atlasów czarki są opisane jako grzyby niejadalne, smakosze grzybów uważają, że zjadane na surowo przypominają smakiem rzodkiewkę. Można je jeść na surowo bądź po obróbce termicznej.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
W Polsce występują trzy gatunki czarek: te częściej występujące to czarka austriacka i szkarłatna oraz rzadsza czarka jurajska z południa Polski. Nie da się "na oko" odróżnić gatunków. Do tego potrzebny jest mikroskop.
Czytaj także: 19-latek nie opanował auta. Nagranie z Ełku
Czarki najlepiej czują się na terenach wilgotnych o grubej warstwie próchnicy, najczęściej są to lasy łęgowe i grądowe z dużym udziałem wierzb, olch i klonów, i tam należy ich szukać.
Jak wskazują leśnicy, te małe, niepozorne grzyby o pięknej żywo czerwonej barwie przypominają kształtem miseczki.
W leśnym runie czarka wyróżnia się wyglądem na tle innych gatunków. Jego kapelusz jest purpurowy i kształtem przypomina niewielki pucharek - wskazują pracownicy Lasów Państwowych.
Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści.
